جمعه ها و دلتنگی ها

خوش است خلوت اگر یار، یارِ من باشد

          نه من بسوزم و او شمعِ انجمن باشد

من آن نگینِ سلیمان به هیچ نستانم 

          که گاه گاه بَرو دستِ اَهرِمن باشد

هُمای گو مَفِکن سایه ی شرف هرگز

          بدان دیار که طوطی کم از زغن باشد

رَوا مَدار خدایا که در حریمِ وصال

          رقیب مَحرم و حِرمان نصیب من باشد

بیانِ شوق چه حاجت که سوز آتشِ دل

          توان شناخت زسوزی که در سخن باشد

هوای کویِ تو از سر نمی رود آری

          غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد

به سانِ سوسن اگر دَه زبان شود حافظ

          چو غنچه پیش  تواَش مُهر بر دهن باشد

-----

 

دلم هوای یک تپه ی نورالشهدای اساسی صبح گاهی برفی کرده است

با آن ماشین های قراضه ی عهدآدینه ای ایستگاه سومی

أین أحبّائی...