دو قرار

او هنوز نشسته است.

ساعت هاست که چشم در چشم هم نشسته اید و عدد ها نُقل و نَقل کلام اند. دیگران ، می آیند و می روند . برگ قرارداد ، هنوز سپید است.

صدای تلاوت قرآن از گلدسته های بلند ، دستی به روی شهر می کشد.

این ، مهم ترین قرارداد عمر توست. می تواند ثروتی بیاورد که در خواب هم ندیده ای.

چانه می زنی ... باز هم... باز هم ... اما مرد مهمان ، نمی پذیرد.

مؤذن ، اذان می گوید و تو ، باز هم چانه می زنی... حتی وقتی وضو می گیری.

این ، صدای مکبّر است که می شنوی. مرد مهمان ، هنوز نپذیرفته است.

صدای کسی می آید که دعای پس از نماز را می خواند.

مرد مهمان ، خسته از چانه زنی ، قید همه چیز را می زند.

مرد مهمان رفته است. نمازگزاران مسجد نیز رفته اند... و تو ، از «دو قرار» مانده ای!

 ***

برداشتی آزاد از سخن مولا امیرمؤمنان علی (سلام خدا هدیه بر او) :

-          وقتی مردم ، وظیفه ای دینی را برای بهتر شدن دنیا ، ترک می کنند ، خداوند سبب می شود که زیان کنند تا سود حقیقی را رها نکنند.

 *

راز انسان شدن ، سید محمد سادات اخوی