خستگی های چمران

خدایا خسته و وامانده ام دیگر رمقی ندارم صبر و حوصله ام پایان یافته، زندگی در نظرم سخت و ملامت بار است می خواهم از همه فرار کنم می خواهم به کنج عزلت بگریزم. آه دلم گرفته! در زیر بار فشار خرد شده ام.

خدایا به سوی تو می آیم و از تو کمک میخواهم جز تو دادرسی و پناه گاهی ندارم. بگذار فقط تو بدانی، فقط تو از ضمیر من آگاه باشی اشک دیدگان خود را به تو تسلیم می کنم.

خدایا کمکم کن! ماه هاست که کم تر به سوی تو آمده ام بیشتر اوقاتم صرف دیگران شده.

 خدایا عفوم کن! از علم و دانش، کار و کوشش، از دنیا و ما فی ها، از همه دوستان، از معلم و مدرسه، از زمین و آسمان خسته و سیر شده ام.

 خدایا خوش دارم مدتی در گوشه خلوتی فقط با تو بگذرانم، فقط اشک بریزم، فقط ناله کنم و فشارها و عقده های درونی ام را خالی کنم.

 ای غم، ای دوست قدیمی من، سلام بر تو، بیا که دلم به خاطرت می تپد.

 ای خدای بزرگ، معنی زندگی را نمی فهمم. چیزهای که برای دیگران لذت بخش است مرا خسته می کند. اصلا دلم از همه چیز سیر شده است، حتی از خوشی و لذت متنفرم . چیزهایی که دیگران به دنبال  آن می دوند، من از آن می گریزم، فقط یک فرشته ی آسمانی است که همیشه بر قلب و جان من سایه می افکند. هیچ گاه مرا خسته نمی کند. فقط یک دوست قدیمی است که از اول عمر با او آشنا شده ام و هنوز از مجالست با او لذت می برم.

فقط یک شربت شیرین، یک نور(فروزنده) و یک نغمه دلنواز وجود دارد که برای همیشه مفرح است و آن دوست قدیمی من غم است.

چمران - ۱۲می۱۹۶۱ - یادداشت های امریکا